Kliknij w wybrane pytanie by poznać odpowiedź.
Alternatywą dla upadłości konsumenckiej jest zawarcie układu z wierzycielami, który niekiedy jest korzystniejszy dla dłużnika. Układ jest umową między dłużnikiem a jego wierzycielami. Propozycje układowe pomaga sporządzić licencjonowany doradca restrukturyzacyjny, a cały proces będzie przebiegał pod nadzorem sądu.
Po przeprowadzeniu postępowania układowego nie dochodzi do ogłoszenia upadłości dłużnika, należy jednak wykonywać zobowiązania wynikające z układu.
Układ konsumencki jest rozwiązaniem dla tych osób, które posiadają znaczny majątek (np. mieszkanie, dom, działka), którego nie chcą stracić, ale jednocześnie nie mogą sobie poradzić z oczekiwaniami co do szybkiej spłaty długów. Dzięki układowi, zadłużenie zostanie rozłożone na raty.
Osoba, która chciałaby zawrzeć układ musi jednak udowodnić, że posiada takie zdolności zarobkowe (np. ma stałą, dobrze płatną pracę), że będzie w stanie spłacić wierzycieli w owych ratach.
Wadami postępowania o zawarcie układu konsumenckiego jest to, że nie prowadzi on do całkowitego oddłużenia (jeżeli nie zgodzą się na to wierzyciele, nie ma możliwości umorzenia długów), a samo postępowanie jest bardziej kosztowne od upadłościowego (opłata od złożenia wniosku wynosi 30 zł, następnie uiszcza się zaliczkę na koszty postępowania w wysokości przeciętnego wynagrodzenia).
Do zawarcia układu potrzebna jest też zgoda większości wierzycieli – przy dużej ich liczbie, może być trudno ją uzyskać. Układ musi dodatkowo zatwierdzić sąd. Co więcej, zmiana sytuacji finansowej dłużnika powodująca niemożność wykonania układu lub pokrycia kosztów postępowania układowego spowoduje umorzenie postępowania. Przykładowo, taka sytuacja może mieć miejsce w razie utraty pracy oraz niemożności znalezienia kolejnej.
Jego głównymi zaletami jest jednak to, że:
Otwarcie postępowania układowego prowadzi do zawieszenia postępowań egzekucyjnych co do wierzytelności osobistych dłużnika powstałych przed dniem otwarcia postępowania. Daje też możliwość zawieszenia egzekucji z wierzytelności objętych hipoteką na okres trzech miesięcy.
Opłata od wniosku o otwarcie postępowania układowego wynosi tylko 30 zł, ale należy także uiścić zaliczkę na wydatki takiego postępowania w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Dla przykładu w 2022 r. zaliczka wynosi 5 370,64 zł.
Co więcej, jeżeli dojdzie do zawarcia układu, trzeba będzie również ponieść koszty związane z wynagrodzeniem nadzorcy sądowego. Wysokość tego wynagrodzenia wynosi od 1% do 15% każdej z rat wynikających z układu. Im wyższa będzie kwota, którą zgodnie z układem będzie wypłacona na rzecz wierzycieli, tym niższy procent będzie miał zastosowanie. Do tego należy doliczyć VAT (23%).
Postępowanie układowe jest więc co do zasady droższe od upadłości konsumenckiej. W przeciwieństwie do niej, często pozwala jednak na zachowanie wartościowego majątku, jak np. domu.
Wiele osób, pomimo że chciałoby zachować majątek, decyduje się na ogłoszenie upadłości konsumenckiej, gdyż nie stać ich na pokrycie zaliczki na wydatki postępowania.
W toku postępowania upadłościowego cały wartościowy majątek upadłego zostanie najprawdopodobniej sprzedany przez syndyka masy upadłości. Oczywiście upadły będzie chroniony przed bezdomnością, lecz mieszkania czy auta co do zasady już nie odzyska.
Układ konsumencki charakteryzuje się natomiast tym, że dłużnik spłaca wierzycieli w ratach, z otrzymywanych lub posiadanych środków pieniężnych. Nie zachodzi więc konieczność sprzedaży majątku w toku długiego i skomplikowanego postępowania upadłościowego.
Złożenie wniosku o układ konsumencki nie chroni jednak majątku na zawsze. Postępowanie to może ulec umorzeniu w wielu przypadkach, np. gdy dłużnik przestanie wykonywać postanowienia układu. Ponadto, nawet przypadkowe pominięcie jakiegoś wierzyciela spowoduje, że będzie on mógł prowadzić egzekucję tak, jak przed wszczęciem jakiegokolwiek postępowania oddłużeniowego.
Art. 49125 ustawy prawo upadłościowe przewiduje, że przesłankami koniecznymi do uwzględnienia wniosku o zawarcie układu konsumenckiego są powstanie stanu niewypłacalność oraz zdolność pokrywania przez dłużnika kosztów postępowania o zawarcie układu oraz możliwość zawarcia i wykonania układu z wierzycielami, która oceniana jest przez sąd na podstawie możliwości zarobkowych i jego sytuacji zawodowej. Niewypłacalność dłużnika rozumiana jest jako utrata zdolności do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych.
Dłużnik chcący zawrzeć układ z wierzycielami musi więc udowodnić, że posiada i będzie posiadał środki na regularne uiszczanie rat ustalonych w toku postępowania. Powinien więc wykazać, że np. posiada znaczny majątek lub dobrze płatną pracę, a problemy finansowe są przejściowe.
Ponadto, dłużnik musi pokryć koszty postępowania układowego, które jest co do zasady droższe niż upadłość konsumencka. Opłata od wniosku o otwarcie postępowania układowego wynosi tylko 30 zł, ale należy także uiścić zaliczkę na wydatki takiego postępowania w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Dla przykładu w 2022 r. zaliczka wynosi 5 370,64 zł.
Co więcej, jeżeli dojdzie do zawarcia układu, trzeba będzie również ponieść koszty związane z wynagrodzeniem nadzorcy sądowego. Wysokość tego wynagrodzenia wynosi od 1% do 15% każdej z rat wynikających z układu. Im wyższa będzie kwota, którą zgodnie z układem będzie wypłacona na rzecz wierzycieli, tym niższy procent będzie miał zastosowanie. Do tego należy doliczyć VAT (23%).
Może zdarzyć się tak, że postępowanie układowe zostanie umorzone, co jest zazwyczaj bardzo niekorzystne dla dłużnika. Dzieje się tak, gdy nie dojdzie do zawarcia układu lub gdy dłużnik przestanie wykonywać postanowienia układowe. Może to nastąpić w kilku przypadkach:
Sąd może nie uwzględnić wniosku o układ konsumencki. Spowodowane to może być złym stanem zdrowia dłużnika, co świadczy o braku możliwości zarobkowych lub też w przypadku orzeczenia sądu o zakazie wykonywania zawodu, do którego dłużnik jest przyuczony.
Może być również tak, że wniosek nie zostanie uwzględniony z przyczyny zbyt wysokiego zadłużenia, którego dłużnik w żadnym razie nie da rady spłacić nawet w najdłuższym ustawowym terminie, czyli 5 lat.
Po złożeniu wniosku o otwarcie postępowania układowego nadzorca sądowy – licencjonowany doradca restrukturyzacyjny odpowiada za przeprowadzenie procedury niezbędnej do zawarcia układu i udzielenia pomocy w przygotowaniu ostatecznych propozycji układowych.
Następnie przeprowadzane jest głosowanie nad układem. Nadzorca sądowy organizuje zgromadzenie wierzycieli, na którym odbędzie się głosowanie nad układem. Procedura zakłada jedynie 6 miesięcy od otwarcia postępowania do zatwierdzenia układu.
Przyjęty przez wierzycieli układ musi następnie zostać zatwierdzony przez sąd.
Późniejsza realizacja układu to maksymalnie 5 lat od momentu ogłoszenia postanowienia o zawarciu układu. Jedyny wyjątek stanowią wierzytelności zabezpieczone zastawem lub hipoteką – te mogą być spłacane dłużej!
Najważniejsze w postępowaniu układowym jest „dogadanie się” z wierzycielami. To bowiem od ich decyzji będzie np. zależało, czy dłużnik zachowa dom lub inne składniki majątku. W głosowaniu potrzebujesz zgody większości tzw. wierzycieli, którzy reprezentują con. 2/3 wartości Twojego zadłużenia. Przykładowo, jeżeli posiadasz wierzyciela hipotecznego i kilku innych wierzycieli z mniejszymi wierzytelnościami, to należy skupić się przede wszystkim na wierzycielu hipotecznym. Sąd może jednak odmówić zatwierdzenia układu, jeśli jego warunki są rażąco krzywdzące dla innych wierzycieli.
W pierwszej kolejności wierzycieli należy do siebie przekonać przedkładając dokumenty z których wynikać będzie, że ich wierzytelności zostaną w całości zaspokojone, gdyż np. posiadasz stałe i rzetelne źródło dochodu, a Twoje problemy finansowe są przejściowe.
To również od atrakcyjności przedstawionych propozycji układowych będzie zależało, czy wierzyciele zagłosują nad układem.
Dłużnik co do zasady nie powinien mieć zatem zastrzeżeń co do wysokości swoich zobowiązań – do zawarcia układu w upadłości suma wszystkich wierzytelności spornych nie powinna być bowiem większa niż 15% ogółu wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem.
Najgorszym scenariuszem w przypadku utraty pracy przez dłużnika, z którym zawarto układ, jest umorzenie postępowania układowego. Wiąże się to z dodatkowymi, niepotrzebnymi kosztami po stronie dłużnika oraz koniecznością regulowania swojej sytuacji finansowej w inny sposób.
Może jednak zdarzyć się jednak tak, że dłużnik będzie zmuszony zmienić dotychczasową pracę na gorzej płatną. Wtedy konieczne będzie sporządzenie nowych propozycji układowych i przeprowadzenie nad nimi nowego głosowania.
Istnieje również szansa na to, że wierzyciele zgodzą się na tymczasowe zawieszenie spłat, np. na dwa miesiące, do czasu znalezienia przez dłużnika nowej pracy lub na umorzenie części zobowiązań.
Pozostaw swoje dane w formularzu, a nasz dział prawny niezwłocznie się z Tobą skontaktuje.